Pjesë nga debati:
Egla: Se më plas trapi të shoh bythët e Julit
Romeo: Po si i merr kaq seriozisht. Pse peshkohesh?
Egla: Nuk peshkohem
Romeo: Po e merr seriozisht
Egla: Po nuk jemi mësuar me shtazë o Romeo.
Ledjona: Po do mësohesh
Egla: Jo moj, nuk përshtatemi me çdo gjë. Unë nuk kam dhënë shansin me u përshtatë me shtazë. Unë jam korrekte. Unë nuk po të jap hapësirë për t’u përshtatur me shtazërinë tënde. Domethënë brekët e tua te gruaja jote, ku të duash ti. Mua nuk mi tregon brekët e tua. Kaq. Nuk bëj muhabet brekësh edhe të rri sikur nuk ka ndodhur gjë, edhe ta kaloj. Po mërzitet robi që nuk është mësuar me muhabete brekësh. Unë nuk hesht për logjikën time. Copë plehre.
Juli: Ça ke? Ça të thashë unë ty?
Egla: Më the do heq brekët, të më shohësh pa brekë dhe e paedukatë
Juli: Ti i përmende brekët
Egla: Kush ti përmendi?
Juli: A më the idiot ti mua?
Egla: Pse më the e paedukatë?
Juli: E paedukatë kur më thua idiot
Egla: Edhe me the do të nxjerr pas Gazit
Juli: Kam të drejtë ta them
Egla: Jo nuk ke fare. Ik mu zhduk sysh. Ai është një copë pijaneci që nuk mban dot asnjë gotë verë
Juli: Fillove ti? Mirë ok, me mua nuk ke punë këtu, kaq
Egla: As ti, as nuk ke pasur ndonjëherë
Juli: Mos më fol më
Egla: Shko hiq brekët. Copë mbeturine, mbeturinë humane. Nuk mi tregon njeri brekët mua. Brekët e Jul Dedës. I kam dhjerë turirin dhe nuk di ça tjetër. Copa e mishit.